"Dziennik przetrwania. Zapiski niedoskonałej matki", Małgorzata Mroczkowska RECENZJA KSIĄŻKI

w dniu czerwca 05, 2019

Tytuł: "Dziennik przetrwania. Zapiski niedoskonałej matki"

Autor: Małgorzata Mroczkowska

Wydawnictwo: Czwarta Strona (KLIK)

Oprawa: miękka

Strony: 536

(...) Jeszcze tu jestem. Jeszcze mam dzieci do wychowania! I muszę jakoś dać radę. Choćby mnie syn chciał tym autkiem policyjnym rozjechać na pół, choćby mi córka posyłała gromy tym swoim wzrokiem, to się nie ugnę. W końcu jestem matką. A matka przetrwa każdy kataklizm. Nosem się będzie podpierać, a pobiegnie i na wywiadówkę , i do apteki po syropek, i po drodze jeszcze ulubiony serek kupi, ten czekoladowy, łaciaty, bo wie, że jej dzieci dałyby się za niego pokroić. (...) Tak, matka ma po prostu przerąbane. I to we własnym domu, pod własnym dachem."

Nic dodać, nic ująć, cała prawda o macierzyństwie, ot co! 😉 Przytoczony wyżej fragment pochodzi z powieści Małgorzaty Mroczkowskiej, zatytułowanej: "Dziennik przetrwania. Zapiski nieidealnej matki", na którą od dłuższego czasu polowałam. Czytałam o niej same pozytywne opinie, wiele koleżanek również ją zachwalało, więc postanowiłam, że ja, przykładna żona i matka (???🙈) też muszę ją przeczytać. I tak oto pisząc tę recenzję, dzierżę w dłoni dzieło autorki, które liczy ponad pięćset stron. Dla niektórych mogłoby to się wydawać naprawdę sporą objętością, jednak uwierzcie mi, książka jest tak świetnie napisana, że czyta się ją zaskakująco szybko. Ja nie mogłam się od lektury oderwać. Śmiałam się do łez, przez co nie raz o mały włos, a zachłysnęłabym się kawą.

Bohaterką książki jest Sylwia, która na samym początku określiła swoją rolę: najpierw jest matką, później żoną, a dopiero na końcu kobietą. Dokładnie taka kolejność u niej obowiązuje. Nikomu, kto chciał wpłynąć na jej sposób myślenia o sobie (mama, starsza siostra Iwona), nie pozwala tego zrobić. Oczywiście, jak każda matka kocha swoje dzieci, a jednocześnie chciałaby je wysłać w kosmos o całe miliony lat świetlnych, byle tylko z dala od siebie. 😀 Chciałaby odpocząć, zrobić coś dla siebie. Buntuje się nawet, kiedy mówią jej, że z chwilą pojawienia się na świecie dzieci, jej potrzeby schodzą na dalszy plan, bo to one są najważniejsze. Z drugiej strony, kiedy bliscy oferują jej tę pomoc, aby mogła sobie odpocząć, przespać się, ona stwierdza, że jest MATKĄ i mimo wszystko musi zadbać o swoich dzieci sama. Dzieci, które nie zawsze słuchają, które marudzą, nie sprzątają w swoich pokojach, a nawet życzą matce śmierci! Sylwia ma ich dwoje: dziesięcioletnią córkę Helenę i trzyletniego syna, Filipa. Oczywiście ma też męża, Piotra, z którym owe dzieci posiada. 😉 Mąż stara się odciążyć żonę w domowych obowiązkach (o ile sam nie jest zmęczony i o ile Sylwia mu powie, bo on nie zawsze się tego domyśli 😉), choć nie zawsze mu się to udaje. Sylwia w chwilach kryzysowych pociesza się czekoladą, a czasami piwkiem. W końcu jakoś musi przetrwać w tym rosnącym z dnia na dzień bałaganie, prawda?

Główna bohaterka pokazuje czytelniczkom całą prawdę o macierzyństwie. Ukazuje wzloty i upadki matek, ich blaski i cienie. Ich siłę, ale też ich słabości. W krótkich pogodnie zatytułowanych rozdziałach, przedstawia nam swoje przeżycia, doświadczenia, relacje z bliskimi, ich poglądy na temat tego, jaka powinna być dobra matka, rozmowy z koleżankami (też matkami). Wraz z nią zaglądamy na fora internetowe, gdzie matki dzielą się swoimi radami, ale też o nią proszą. Czytając je, nieraz będziemy się śmiać. Z drugiej strony, jakże prawdziwy jest ten cały obraz. Wiele matek może się z Sylwią utożsamiać, choć szczerze się do tego nie przyzna. Ja bohaterkę z miejsca polubiłam i myślę, że w życiu prywatnym z pewnością byśmy się zaprzyjaźniły, choć jest wiele cech, które nas różni. Sylwia nie znosi gotować, a ja uwielbiam. Ona, nawet kiedy pada na twarz, nie daje sobie pomóc, a ja i owszem. Mogłabym tak wymieniać, ale i tak ją uwielbiam! 😀

Już dawno nie czytałam tak dobrej, tak zabawnej, a jednocześnie tak prawdziwej, szczerej do bólu książki. Samo życie! Nie miałam jeszcze okazji przeczytać tak trafnej książki, która obrazowałaby prawdziwe macierzyństwo, a nie takie, które jest wylansowane na pokaz. Ideałów nie ma! Książka ta natchnęła mnie do stworzenia wpisu, nad którym już teraz pracuję. Mam nadzieję, że uda mi się zebrać w nim wszystkie moje przemyślenia oraz część moich maminych doświadczeń. 😀

Uważam, że każda kobieta powinna ją przeczytać, nie tylko mama. Gorąco do tego zachęcam!