Od kiedy pamiętam, nigdy nie lubiłam wystąpień publicznych. Zawsze towarzyszyła mi trema. Próbowałam się wykręcać z wszelkich ról, niestety, nie zawsze mi się udawało. I choć w domu próby przebiegały bez problemu, tekst mogłam powtarzać nawet wybudzona ze snu, to podczas prób szkolnych czy przedstawień, czułam w gardle ogromną gulę, piekły mnie policzki i zapominałam swojej kwestii...
Teraz jest już lepiej. Zaakceptowałam to, że podczas wystąpień towarzyszy mi trema, jednak w pewien sposób mogę nad nią zapanować. Uwielbiam też patrzeć, kiedy Tosiek w przedszkolu ogrywa różne role podczas przedstawień. On nie ma takiego problemu, jak ja. Poza tym ma świetną pamięć i bardzo szybko zapamiętuje tekst, którego ma się nauczyć.
Sama bardzo lubię organizować teatrzyki i przedstawienia. Patrzeć, jak dzieci odgrywają swoje role (pracuję w przedszkolu 😉). Kiedy widzę, że maluch ma problem, podchodzę do tego ze spokojem, podpowiadam, zachęcam uśmiechem. Jestem dumna z każdego dziecka. Każdy spektakl niezwykle mnie cieszy i wzrusza, ale także w pewien sposób osobiście mi pomaga.
Dlaczego o tym pisze? Ostatnio w moje ręce trafiła wyjątkowa publikacja od Wydawnictwa Wilga pt. "Czerwony Kłopot".
Czerwony Kłopot
(Klik)
To opowieść o chłopcu, który właśnie odczuwa taką tremę, skrępowanie podczas wystąpień, kiedy wszyscy patrzą na niego. Nazywa to Czerwonym, który towarzyszy mu zawsze wtedy, kiedy Krzyś się wstydzi czy denerwuje. Za każdym razem jego policzki stają się czerwone. Czy jest jakiś sposób, żeby go zaakceptować?
Książka z pewnością zasługuje na uwagę. W mojej opinii jest bardzo wartościową i potrzebna.
Na końcu zamieszczono pustą ramkę, w której dziecko może namalować swój kłopot.
Uwielbiam takie ilustracje jak w tej książce! Dużo kolorów, ciekawa kreska, a dodatkowo interesująca treść. Super :)
OdpowiedzUsuńBardzo dobrze, że książka oswaja dziecięcy lęk przed publicznymi wystąpieniami.
OdpowiedzUsuńKsiążka wydaje się być bardzo ciekawa i jednocześnie pomocna dla dzieci, które mają problem z wystąpieniami publicznymi :)
OdpowiedzUsuńTakie odczucia jak ma główny bohater chyba ma wiele dzieci. Co do ksiażeckzi to bardzo mi się podoba.
OdpowiedzUsuńO ludzie,ta książka jest o mnie! ;) Też nie znosiłam publicznych wystąpień,a zawsze byłam do nich typowana.Do tej pory zdarza mi się na maksa czerwienić i mieć straszną tremę nawet w sytuacjach zupełnie prozaicznych,codziennych...
OdpowiedzUsuńpodoba mi się to rysowanie kłopotów, na pewno spróbujemy się pobawić w takie coś :-)
OdpowiedzUsuń