"Kot Winston. Na tropie truciciela", tom 4, Frauke Scheunemann, Wyd. Debit

Tytuł: "KOT WINSTON. NA TROPIE TRUCICIELA"

Autor: Frauke Scheunemann

Wydawnictwo: DEBIT

Oprawa: miękka

Liczba stron: 240

DOSTĘPNA: TUTAJ

Święta Bożego Narodzenia Winstona miały być wyjątkowe! Nic nie zapowiadało, że coś może się stać czarnemu kocurowi. A jednak. Winston Churchil, bo takie imię nosi kocurek mieszkający u swojego "dwunożnego przyjaciela", profesora Stanisława Grada, został otruty i to podwójnie! Na szczęście, weterynarz, doktor Gruszka, ratuje kota od nieszczęścia. Ktoś w okolicy czyha na czworonogi i podtruwa psy i koty. Kto jest trucicielem i dlaczego nienawidzi psów i kotów?

Podczas kolacji świątecznej, profesor miał oświadczyć swoim bliskim, że spotyka się z Anną, swoją gospodynią. Anna pochodzi z Rosji wraz z córką, Darią oraz swoją mamą, nazywaną przez wszystkich Babuszką.Sprawy jednak trochę się komplikują...

Rasowy kot brytyjski,🐈 polubił nowe lokatorki, natomiast z dziewczynką bardzo się zaprzyjaźnił. Winston, przejawia wyraźną smykałkę detektywistyczną. To już 4 tom jego przygód. Poprzednich nie miałam okazji przeczytać, jednak z opisów książek na stronie Wydawcinctwa Debit, widziałam, że również wiele się w nich działo. Także i tym razem, kot Winston, Daria i inne zaprzyjaźnione dzieci, będą próbować rozwikłać zagadkę tajemniczego tropiciela. Ostrzegają mieszkańców (a także kocich przyjaciół Winstona), szukają świadków, szukają śladów. Trop prowadzi do restauracji włoskiej Sandra. Wszyscy podejrzewają, że powodem zatruć, może być jego danie, vitello tonnato, wszak członków rodziny profesora, po zjedzeniu dania, również rozbolały brzuchy. Jednak Sandro jest przyjacielem Stanisława! Czy byłby zdolny do takiej podłości? Ekipa detektywistyczna z kotem na czele, jak najszybciej muszą rozwikłać tę zagadkę...

Jak wspomniałam, to moje pierwsze spotkanie czytelnicze z Winstonem. Uważam jednak, że było bardzo udane. Nieznajomość poprzednich tomów, wcale nie przeszkadzała mi w lekturze. Teraz przynajmniej wiem, że koniecznie muszę poznać wcześniejsze przygody kocura! Fabuła książki, na pewno spodoba się czytelnikom. W szczególności tym, którzy uwielbiają publikacje z motywem detektywistycznym. W książce dzieje się, oj dzieje! Akcja toczy się wartko. Nie ma nudy, jest intryga, zagadka, którym towarzyszy humor! "Kot Winston. Na tropie truciciela", to także książka o przyjaźni między dziećmi a zwierzętami, o akceptacji. Dialogi są zabawne, szczególnie wypowiedzi kota, którego autorka, Frauke Scheunemann, obsadziła w roli narratora. Dzięki temu, lekturę czytało się jeszcze przyjemniej. Myślę, że to świetna książka do samodzielnego czytania. W książce nie znajdziemy ilustracji, poza niewielkimi rysunkami czarnego kota obok każdego tytułu rozdziału. Książkę czyta się niezwykle szybko, z ogromnym zainteresowaniem. Warto po nią sięgnąć. Wspaniała, przyjemna lektura, dla dzieci i młodzieży. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie aby sięgnął po nią dorosły czytelnik - tak na poprawę humoru 😉 doskonała przygoda czytelnicza - GWARANTOWANE! Serdecznie polecam!

A tak zupełnie od siebie powiem Wam, że chyba jest trochę prawdy w twierdzeniu, iż koty, to świetni detektywi. Swoje twierdzenie mogę oprzeć na obserwacji naszej Łatki. To bardzo ciekawska kotka, bardzo czujna. Uwielbia siadać na parapecie i obserwować to, co się dzieje za oknem. Jest też dobrym śledczym, ponieważ, gdy odwiedzają nas goście, bacznie się im przygląda i gdy tyko ruszą się z miejsca, nadstawia uszy. Zdarza się, że niepostrzeżenie śmignie im pod nogami, śledząc ich gdzie idą (i po co 😊). Myślicie, że może mieć z Winstonem coś wspólnego? Hm....🐈