Roczna podróż z dziećmi dookoła świata? Czemu nie! Niezwykła książka o podróżach rodziny Łopacińskiech po Ameryce Południowej

Dzisiaj lektura, która towarzyszyła mi w drodze do pracy. Czytałam ją na przystanku i w autobusie. Bardzo wciągająca i ciekawa książka o rodzinie, która wyruszyła w podróż dookoła świata. Łopacińscy, bo o nich mowa, napisali kilka książek z relacji swoich podróży. W moim posiadaniu znalazła się jedna z nich. Jej tytuł brzmi: „Zabrałam brata dookoła świata. Roczna wyprawa z dwójką dzieci. Część 2. Ameryka Południowa”. Swoje rodzinne podróżowanie, Wojciech, Eliza (rodzice), Wojtek i Lusia (dzieci) Łopacińscy z Torunia, opisali na kartach czterech książek. Porzucili pracę, zostawili kota i psa (pod opieką oczywiście :) ) po to, aby namacalnie poznać świat, zobaczyć wszystkie jego zakątki na własne oczy, bez luksusów. Świat objechali już dookoła dwukrotnie! Tym samym dali dowód na to, że podróżowanie z dzieciakami, to żadna kula u  nogi, wprost przeciwnie - zbliża do siebie, zacieśnia więzi, buduje mocne i trwalsze relacje, jak również je poprawia. Rodzina poznaje siebie na nowo. Okazuje się też, że rodzeństwo może żyć ze sobą w zgodzie, bez kłótni, a łącząc siły, można wspólnie zrobić wiele dobrego dla innych :)

Mam nadzieję, że będę miała poznać je wszystkie. Od tej nie mogłam się oderwać, tak bardzo mnie pochłonęła. Jestem pod wielkim wrażeniem tej pozycji, ale i w wielkim szoku, bo mimo wszystko nie wyobrażałam sobie, że można podróżować (i to po całym świecie) z pociechami. Podziwiam ich odwagę, poświęcenie i hart ducha! Rodzice podarowali swoim dzieciom wspaniały prezent, pokazali im świat. Rodzinka przez rok podróżowała po wielu krajach Ameryki Południowej (jak wiadomo, nie zawsze i wszędzie bezpiecznych) i zacieśniała swoje więzi. Bardzo miło czytało się fragmenty, w których dzieci robiły coś wspólnie z rodzicami, np. syn z ojcem (czyli Wojciechów dwóch) zdobywali boliwijski sześciotysięcznik. Takie wspólne przedsięwzięcia bardzo zbliżają i łączą emocjonalnie.

O takiej podróży mogłabym tylko pomarzyć, jednak  w pewien sposób Łopacińscy zabrali mnie ze sobą w swoją podróż. Dzięki tej książce dowiedziałam się wielu ciekawych informacji, o których nie miałam pojęcia.

W książce znajdziemy opis podróży Łopacińskich m.in. po Peru, Boliwii, Chile, Argentynie, Urugwaju, a także Paragwaju i Brazylii. Każdy dodaje od siebie swoje "trzy grosze" i opowiada swój punkt widzenia, swoje wrażenia, spostrzeżenia, odczucia, wspomnienia i doświadczenia. Cała czwórka tworzy tę książkę, jednak w pozycji jest zachowany porządek, co tworzy z kolei spójną całość.

Choć nigdy nie byłam za granicą, bardzo lubię czytać książki o podróżach i innych krajach. Interesują mnie różne kultury, historie, kuchnie czy tradycje. Choć wiem, że czytanie, a oglądanie różnych miejsc na żywo, to zupełnie inna bajka, jednak to zawsze jakaś namiastka.

Rodzina Łopacińskich przemierza tysiące kilometrów, po drodze przeżywa wiele różnych przygód i anegdotek, poznaje mnóstwo ludzi i rodzin, u których się zatrzymują, przygotowują prezentację o naszym kraju i... tańczą poloneza oraz rozdają toruńskie pierniki dzieciom w szkołach. Pomagają też wielu potrzebującym ludziom, żyjącym w biedzie i bezdomnym. Bliscy i znajomi odradzali im tę podróż, jednak oni postawili na swoim. W książce znajdziemy wiele ciekawych myśli, oto jedna z nich:

 „Cokolwiek sobie wymyślimy, będzie możliwe do osiągnięcia, pod warunkiem, że weźmiemy się ostro do pracy i każdego dnia małymi kroczkami będziemy się zbliżać do wyznaczonego celu. Nikt jednak nie zrobi tego za nas. Nic się nie dzieje przez przypadek i wszystko jest w naszym zasięgu.” 

(Wojciech Łopaciński)

Książka zachwyca opisami i wyjątkowymi zdjęciami. Cały opis podróży zamknięty jest w miękkiej oprawie z okładką, na której widnieje zdjęcie szczęśliwej rodziny: rodziców i ich dzieci. Otwierając książkę, na rozkładanej okładce mamy mapę Ameryki Południowej oraz krótki opis podsumowujący z tej podróży. Od startu w Polsce rodzina Łopacińskich:

· - Była już 212 dni w podróży

· - Pokonała 51 560 km

· - Wjechała do 20 państw Europy, Ameryki Łacińskiej i Południowej

· - Spędziła 21 nocy na statkach bądź autobusach

  - W namiotach spała 19 nocy

· -112 razy gościli w domach poznanych rodzin

· - 60 razy nocowała w kościołach

· - W szkołach 18 krajów przeprowadzili aż 31 prezentacji o Polsce oraz ich rodzinnym mieście – Toruniu

Najciekawszym rozdziałem w niniejszej książce, była dla mnie relacja z podróży po Peru. Całą książkę czytałam z zapartym tchem, a lektura upłynęła mi szybko i lekko. Wielkimi ciekawostkami były dla mnie Peruwiańskie kondory, które można spotkać nad kanionem Colka, Rezerwat Narodowy Paracas, Machu Picchu, czarne figurki Jezusa, czarna kukurydza, mumie i tańce na cmentarzach czy to, że Peruwiańczycy jedzą słoną czekoladę i… świnki morskie!

Bardzo fajnym dodatkiem w książce są kody qr, po których skanowaniu, możemy obejrzeć więcej filmów i zdjęć z podróży po Ameryce Południowej.

 

Książka mnie wciągnęła, przeczytałam ją od deski do deski. Myślę, że spodoba się szczególnie tym, których ciekawi świat i wielkie podróże. Polecam serdecznie! Warto ją przeczytać!

A jeśli chcecie obejrzeć nagrania z podróży rodziny Łopacińskich, zachęcam do oglądania ich kanału na YT TUTAJ.

Książkę znajdziecie tutaj ---> KLIK

Za egzemplarz dziękuję: